پاداش ترک گناه و عقاب انجام گناه در

امام صادق علیه‏السلام:

اجتَنِبُوا المَعاصِیَ لَیلَةَ الجُمُعَةِ؛ فَإِنَّ السَّیِّئَةَ مُضاعَفَةٌ وَالحَسَنَةَ مُضاعَفَةٌ.

ومَن تَرَکَ مَعصِیَةَ اللّهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ کُلَّ ما سَلَفَ فیهِ، وقیلَ لَهُ: استَأنِفِ العَمَلَ، ومَن بارَزَ اللّهَ لَیلَةَ الجُمُعَةِ بِمَعصِیَةٍ أخَذَهُ اللّهُ بِکُلِّ ما عَمِلَ فی عُمُرِهِ، وضاعَفَ عَلَیهِ العَذابَ بِهذِهِ المَعصِیَةِ.

فَإِذا کانَ لَیلَةُ الجُمُعَةِ رَفَعَت حیتانُ البُحورِ رُؤوسَها، ودَوابُّ البَراری، ثُمَّ نادَت بِصَوتٍ ذَلِقٍ: رَبَّنا لا تُعَذِّبنا بِذُنوبِ الآدَمِیِّینَ.

در ، از گناهان بپرهیزید؛ چون گناه، چند برابر مى‏شود، و حسنه هم چند برابر مى‏شود.

هر کس در ، نافرمانى خدا را ترک کند، همه گناهان گذشته او، در آن بخشوده مى‏شود و به او مى‏گویند: کار را از سر بگیر». و هر کس در ، با انجام دادن گناهى به مبارزه با خدا بپردازد، خداوند، او را به همه کرده‏هایش در طول عمرش مؤاخذه مى‏کند و به سبب این گناه، عذابش را دو چندان مى‏نماید.

چون مى‏شود، ماهیان دریاها و حیوانات صحراها، سرهاى خود را بالا کرده، با صدایى ملتمسانه مى‏گویند: خدایا! ما را به سبب گناهان آدمیان، عذاب نکن!».

بحار الأنوار: 89/ 283/ 28.